Ornela Vorpsi (1968) is een Albanese, die uitweek naar Italië en nu in Parijs woont. In Italië vind je veel Albanezen, die de armoede van hun vaderland ontvlucht zijn en een beter bestaan zoeken. Albanië is dus voor hen “het land waar je nooit sterft”. Deze debuutroman van Vorpsi is autobiografisch. Eva wordt geboren in de hoogdagen van het stalinistische regime van Enver Hoxha. De communistische partij controleert alles. Ruimte voor eigen ideeën is er niet. De vader van Eva is een politieke gevangene. Eva en haar moeder worden dan ook met achterdocht bekeken. Boeken hebben en lezen is voor Eva het hoogste bezit. Maar de roman van Vorpsi is meer dan een politiek manifest. Het is ook een verhaal over opgroeien, volwassen worden, een soort Bildungsroman. Eva is eerst 7, vervolgens 13 en ten slotte, bij het vertrek naar Italië, 22 jaar oud. We volgen haar ontwikkeling van kind tot vrouw, waarbij sterk de nadruk wordt gelegd op de seksualiteit. Opgroeien in een gesloten mannenmaatschappij was niet gemakkelijk. Een klein boek (zo’n honderd pagina’s) met een sterke feministische boodschap. Kleine, maar ruime druk. Masquer le texte