Het huwelijk lijkt aan belang te hebben ingeboet. De sociale, economische of seksuele motieven van weleer hangen in de kast. De romantici die het toch wagen, verworden al snel tot cijfermateriaal voor sociologen en co, die het huwelijk en zijn perikelen in talrijke statistieken gieten. Hiermee maken ze ieder van ons met wiskundige zekerheid duidelijk dat het merendeel van de huwelijken een houdbaarheidsdatum heeft. De redenen hiervoor zijn legio. Beide partners ambiëren een grootse carrière boven een gezapig familieleven. De partners verliezen interesse in elkaar wanneer ze ouders worden. Het seksuele aspect verdwijnt na enige tijd en dan kan het gras aan de overkant erg groen zijn… Als het huwelijk een dieptepunt bereikt heeft, kan het twee wegen op: scheiden of ‘uitzitten’. Zij die voor de tweede optie gaan, belanden vaak in een ‘weinig conflict, weinige stress, weinig plezier’-relatie.
In Huwelijk 2.0 laat Pamela Haag zien dat er nog een derde mogelijkheid is, het postromantische draaiboek. Volgens Haag schippert dit beeld tussen het traditionele en romantische scenario en verwoordt het hoe hedendaagse koppels het hoofd proberen te bieden aan de alledaagse en minder alledaagse huwelijksuitdagingen. Deze oplossingen zijn vaak vooruitstrevend en ogen soms ook erg excentriek. Voor de goede orde werkt Haag drie thematische terreinen uit. Deze terreinen behelzen, volgens haar, de voornaamste aspecten van het huwelijk, namelijk werk, carrière en geld, kinderen en seks. Hierbij schuwt ze de heilige huisjes niet: ze heeft het over de druk die kinderen op een relatie liggen, hoe vrouwen zo geëmancipeerd zijn dat zij de kostwinnaar worden zodat manlief zijn droom kan najagen, hoe overspel door de bedrogen partner aanvaard wordt…
Dit postmoderne huwelijksleven was niet makkelijk te portretteren en te analyseren. Koppels houden er immers niet van dat een derde ongevraagd de interne keuken bespioneerd en doorlicht. Daarom omschrijft Haag haar onderzoek als een echte detectiveklus, waarbij ze mensen persoonlijk of in cyberspace afluisterde of hen interviewde, enquêtes hield en zich aansloot bij online discussiegroepen en sociale netwerken. Ze nam ook haar eigen huwelijkservaringen en die van haar familie en vrienden onder de loep. Deze informatie koppelde ze terug aan de kennis die zij als academica/onderzoekster vergaard had. Tijdens haar doctoraat (aan de universiteit van Yale) en de daaropvolgende postdocs focuste ze zich op de geschiedenis van het feminisme en de Amerikaanse cultuur. In de late jaren negentig van vorige eeuw werkte ze als onderzoeksverantwoordelijke bij de nationale vrouwenorganisatie, the AAUW Educational Foundation. Met Huwelijk 2.0 heeft Haag een briljant handboek op haar palmares staan. In een vlotte schrijfstijl neemt ze je mee op sleeptouw doorheen andermans verhalen. Hoewel het een weinig voyeuristisch aanvoelt, geeft het een hele brok informatie mee. [Elke Beckers] Masquer le texte

Het huwelijk bestaat uit voor- en tegenspoed; sommige zijn melancholiek, zonder een aanwijsbare oorzaak. Je leeft met een reële ambivalentie en onduidelijkheid over je huwelijk. Maar je gaat niet scheiden. Op den duur betekent het woord 'liefde' niets wezenlijks meer. Men heeft de zorg voor elkaars leven aan elkaar toevertrouwd. Dat is het dan. Er zijn conflictarme, middelmatige huwelijken die toch gaan scheiden. Het doel van dit boek is dat die melancholieke, conflictarme huwelijken een stem krijgen. Het zijn 'acceptabele' huwelijken die 'gered' kunnen worden van een scheiding. De thematiek is wel geplaatst binnen de maatschappelijke context van Amerika. Vanuit die achtergrond moet het boek ook gelezen worden. De vragen zijn best relevant voor de Europese situatie, maar toch – het is vooral het Amerikaanse huwelijk. De schrijfster, geen therapeute maar historica, zoekt met een nieuwsgierige wetenschappelijke attitude naar de basis van die gemiddelde huwelijken met drie thematische delen: werk, carrière en geld; kinderen; seks. Zij put uit haar eigen huwelijk en van vele anderen. Het boek staat vol met verhalen, voorbeelden, eigen ervaringen, onderzoek, observaties en interpretaties. Geen zelfhulpboek; meer een niet-traditionele verdediging van het traditionele huwelijk. Masquer le texte