Het konijn op de maan

Het konijn op de maan
Plusieurs formats:
Commentaires
Pientere roman van Paul Mennes over liefde en vervreemding in Japan
Pientere roman van Paul Mennes over liefde en vervreemding in Japan
Osaka mon amour
Een liefdeshistorie tegen het decor van een vervreemdend Japan. Waar hebben we dat meer gehoord? Toch maakt Paul Mennes van Het konijn op de maan een bijzonder innemende roman over een onvermijdelijke cultuurclash.
Wie te lang naar het omslag kijkt van Paul Mennes' nieuwe roman Het konijn op de maan loopt het risico op enige oogschade. Giftige zuurstokkleurtjes en felle neonlampjes flikkeren je tegemoet en omzomen een vrolijk rozig-paars bunnykonijn. Spoedig wordt het doel van dit zintuigenbombardement duidelijk: Paul Mennes loodst ons in zijn zevende roman naar Japan, waar zijn Vlaamse hoofdpersonage Samuel Penn zich in Osaka vergaapt aan de alomtegenwoordige kitsch én zijn ogen uitwrijft bij de flashy Japanse manga- en animecultuur. Konijnen in allerlei maten en formaten spelen in de roman overigens een eersterangsrol, van Hello Kitty en Mickey Mouse tot Nijntje. Wist je trouwens…Lire la suite
Een treurig makende leegte
Anno 2010 serveert Mennes nog steeds dezelfde cocktail
Als een maffioso besluit dat hij de rest van zijn dagen kuierend op het rechte pad wil doorbrengen, kan hij bij de overheid aankloppen. Binnen een witness protection program krijgt hij een nieuwe naam, een nieuwe woonplaats, een nieuw leven. Er zou iets dergelijks moeten bestaan voor schrijvers die ooit werden beschouwd als 'veelbelovend' en de belofte niet hebben ingelost.
Paul Mennes liet zich midden jaren 1990 opmerken met enkele flinterdunne romans, waarin ennui, consumentisme, vervreemding en bovennatuurlijke elementen een cocktail vormden die indertijd als eigentijds werd beschouwd. Anno 2010 serveert hij die cocktail nog steeds. De prik is er meer dan een beetje uit.
Daar is de vervreemding weer, dit keer beleefd door Sam, die zijn Japanse geliefde volgt naar Osaka en daar Lost in translation-achtige toestanden beleeft. Daar is het consumentisme weer, dit keer verbeeld door de Japanse samenleving waarin…Lire la suite
Ik weet hoe E.T. zich voelde
Last van Yellow fever, Paul Mennes?
Ik beken: ik ben er gevoelig voor, maar neen. Yellow fever wordt spottend gezegd over mensen die heel erg geïnteresseerd zijn in Japan: vrouwen of mannen die gek zijn op kimono's, waanzinnige verzamelingen manga's aanleggen of slechts sushi eten. Euh, ik ben nog maar twee keer in Japan geweest. En ik ben niet teruggekeerd uit Osaka als zenboeddhist.
En toch is dit je tweede boek op rij met sterk Japanse inslag, je bent Japans gaan studeren én je hebt de eerste versie van Het konijn op de maan in Osaka geschreven. Waar is de Japanfascinatie begonnen?
Waar alles voor me is begonnen: popcultuur. Als kind zag ik op zaterdagochtend tekenfilms op televisie. Allemaal made in Japan. Zelfs Vickie de Viking is Japans. Begin jaren tachtig stond het heel chic om de muziek van Ryuichi Sakamoto goed te vinden. Mijn eerste synthesizer was een Roland, lees: Japans. Het eerste boek dat ik met eigen geld kocht was een Mishima...
Je hoeft ni…Lire la suite
Pasta met aardbeiensmaak
Shokoretu! Waferu!' De Japanse clichés over België - zijn chocolade, zijn wafels - blijken springlevend in het land van de rijzende zon. Maar hoe zit het met onze eigen voorstellingen over het Japan van de kimono, de sushi, de zen en de stripcultuur? Paul Mennes stak in vorig werk zijn voorliefde voor de Japanse way of life nooit onder stoelen of banken. Kamermuziek , zijn voorlaatste roman, eindigde met de exodus van de 29-jarige Sam Penn naar Japan. Het boek was trouwens opgedragen aan een zekere Midori.
Nu, drie jaar later, schreef Mennes met Het konijn op de maan een heuse Japanroman waarin zijn alter ego Sam Penn met zijn Japanse vriendin Midori in Osaka een nieuw leven tracht op te bouwen. De inwoners van Osaka, aldus Sam, zijn beroemd om hun gevoel voor humor. Voor wie weet dat Mennes een van de meest lichtvoetige en ironische vertellers uit de Vlaamse literatuur is, kan het niet anders dan dat de combinatie Mennes-Osaka vuurwerk opl…Lire la suite
'Sluit af met hekje', zo heette het laatste hoofdstuk in Paul Mennes' roman Kamermuziek uit 2007. In dat bedrieglijk eenvoudige verhaal werd hoofdpersoon Sam Penn steeds verder buiten de maatschappij gedrukt. Niet dat hij écht anders was dan de anderen. Iedereen ontvluchtte de werkelijkheid, maar Sam zocht een uitweg in comics en andere superheldenverhalen, en als volwassen man doe je dat nu eenmaal niet. Uiteindelijk werd Sam zo ver buiten de maatschappij geplaatst dat alleen 'afsluiten met een hekje' nog soelaas leek te bieden. Een drastische en kille breuk met de maatschappij die hem zo naar het leven had gestaan, was de enige remedie. Op die manier leek ook niet alle hoop verloren. Sam vond steun bij het Japanse meisje Midori, dat alleen al door haar afkomst veel vertrouwder was met zijn fantasiewereld. In Het konijn op de maan wordt dit verhaal weer opgepikt. Sam trekt samen met Midori naar Japan, op zoek naar…Lire la suite