De ongehuwde moeder Sally Lockhart krijgt een gerechtelijk bevel in te stemmen met 'haar echtscheiding' en de voogdij over te laten aan haar 'ex-man'. Wat is er aan de hand en wie zit hier achter? Derde onafhankelijk te lezen deel uit de Sally Lockhart-serie, waarin Sally in haar eentje op moet boksen tegen de Victoriaanse vooroordelen t.a.v. vrouwen in het 19de eeuwse Engeland en de andere, arme, kant van Londen leert kennen met haar wijken vol (Russisch) joodse immigranten, uitbuiters en de opkomst van het socialisme. Het boek bestaat uit drie delen. Bijna fotografisch worden mensen en situaties beschreven. Schijnbaar zijdelingse incidenten vallen in het laatste deel als puzzelstukjes op de juiste plaats. Een sfeervol geschreven, met oog voor detail en kennis van de Londense situatie t.a.v. immigranten en armen anno 1880, thrillerachtig verhaal. Niet altijd even makkelijk, maar zeker de moeite waard. De eerdere delen zijn 'Het raadsel van de robijn' en 'De schaduw in het noorden'*. Volwassen ogende paperback met kleine druk. Vanaf ca. 14 jaar. Masquer le texte

Na 'Het raadsel van de rode robijn' en 'De schaduw van het noorden' is dit het derde deel in de Sally Lockhart-reeks. Sally Lockhart is een ondernemende beleggingsspecialiste, een onafhankelijke vrouw en ongehuwde moeder, een combinatie die bij vrouwen op het einde van de 19e eeuw hoogst ongewoon was en amper getolereerd werd. Ze heeft een speciale aantrekkingskracht voor gevaarlijke situaties en ongure elementen. De problemen die dat met zich meebrengt, lost ze liefst zelf op en dat zelden op de meest voor de hand liggende manier. Ze weet ook om te gaan met vuurwapens en aarzelt niet ze te gebruiken als ze het nodig acht. In dit deel komt Sally weer in botsing met een Chinese schurk, Lee, waarvan ze aannam dat ze die in het vorige boek voorgoed uitgeschakeld had. Lee is wel invalide maar houdt de touwtjes van de internationale misdaad (mensenhandel, drugsmokkel, prostitutie, afpersing...) nog stevig in handen. Het uitgangspunt van dit boek is origineel. Een handlanger van Lee beweert dat hij met Sally getrouwd is en dat hij als dusdanig recht heeft op haar dochtertje Harriët, haar zaak en haar eigendommen. Hij kan zogenaamde officiële documenten voorleggen om dat de bewijzen. Het hele (dikke) boek door is Sally bezig om aan te tonen dat het niet zo is, om haar dochtertje veilig te stellen en vooral om de bende te ontmaskeren. Ze weigert hulp van de politie maar ze krijgt wel hulp uit joods-socialistische hoek. Tussendoor maakt de lezer kennis met de mensenhandel van voornamelijk joden uit Oost-Europa op de vlucht voor de pogroms aldaar, met de grauwe ellende van de achterbuurten en met de bonte mengeling van mensen die Londen bevolken. En toch verloor het boek gaandeweg zijn sterren. Dat komt omdat de acties van Sally onwaarschijnlijk worden. Je maakt je kwaad om gemiste kansen om de zaken eenvoudiger op te lossen. Waarom liet Sally haar dochtertje niet onderduiken bij een tante in Oxford? Sally's acties krijgen soms James-Bond-allures. De auteur kan het niet laten om af en toe pseudo-wetenschappelijk te doen. Het boek wordt langdradig en de laatste honderd bladzijden zit je gewoon te wachten op de ontknoping waarvan je op voorhand weet hoe die er zal uitzien. Dit boek werd al gepubliceerd in 1991 en vindt met de andere in het spoor van het succes van de 'Gouden Kompas'-trilogie opnieuw een uitgever. Onterecht wat mij betreft. Ik kijk niet echt uit naar het vierde deel.
Masquer le texte