De ik-persoon (13) groeit op in een Bourgondisch gezin waar pa elke dag verse groente en kruiden uit de tuin haalt en ma fantastisch kookt. De ik-persoon proeft stemmen: de stem van zijn vader smaakt naar chocola, bitter wanneer hij boos is; de stem van zijn moeder smaakt naar zoete melk, zoutig als ze boos is en waterig bij verdriet. Zo proeft hij elke stem. Alleen de stem van zijn 10-jarige broertje Andres kan hij niet thuis brengen; een mengeling van aarde, bloemen, tabak en vochtig stro. Hij wil weten waar Andres’ stem naar smaakt, vooral na die zomermiddag. Wanneer zijn moeder niet meer kan koken en er in huis geen fijne geuren en smaken meer zijn waarmee hij zich kan troosten, biedt oom Marcus uitkomst. In soepele en delicate Vlaamse taal geschreven juweeltje waarin groot verdriet en dagelijks leven verbonden worden in de keuken, inclusief recepten. De auteur (1972) prikkelt je neus, tart je papillen en raakt op subtiele wijze je gemoed. Hij schreef eerder ook 'De cello van mevrouw Rozas' en 'De schoonheid van Clara'*. Het boek heeft een overzichtelijke bladspiegel, de tekst staat in een letter met schreef. Delicaat verhaal over verlies, ook voor iedereen die van lekker eten houdt. Vanaf ca. 12 jaar. Masquer le texte