Ruim zes jaar voeren een 17e-eeuwse prinses en een wijsgeer een intensieve correspondentie. De dood van Descartes in 1650 betekent het einde van een gezamenlijk leerproces. Zijn hele leven heeft hij zich toegelegd op het ontwikkelen van een studie- en zoekmethode voor kritische mensen. Het belangrijke, zelfs het spannende, van deze briefwisseling is de manier waarop gezamenlijk in een schriftelijke discussie ideeën worden ontwikkeld: de een denkt door waar de ander was gebleven. De brieven zijn vrij kort en goed leesbaar. Zij bevatten doorgaans weinig uitweidingen. De inleiding voorin op het denken van Descartes is van de hand van René Gude, oud-hoofdredacteur van 'Filosofie Magazine'. Inhoudelijk is zij verantwoord maar het populaire taalgebruik verraadt dat ze vooral als lezing opgezet is. De vertaling door Jeanne Holierhoek is prettig leesbaar. Zij tekent ook voor de instructieve leeswijzer, voor een nawoord en voor een korte biografie van Elisabeth van de Palts (zij leefde in ballingschap in Den Haag). De biografie van Descartes is ook verzorgd door Gude. Masquer le texte