Het enneagram is een beperkt, maar boeiend zelfonderzoeksysteem, dat op basis van geïnspireerd onderzoek van Claudio Naranjo in 1994, uitgebreid verder ontwikkeld is door de Amerikaanse Helen Palmer ('Handboek enneagram'). Daarna hebben talloze andere auteurs zich met wisselend succes gestort op de mogelijkheden om een en ander uit te breiden of aan te vullen. De schrijfster deed in 2000 in samenwerking met Daniel Ofman een redelijk aardig boek over het enneagram verschijnen, 'De kernkwaliteiten van het enneagram'*; deze nieuwe titel biedt geen/nauwelijks nieuws. Integendeel, de eerder ontwikkelde toelichtingen met zogenaamde vleugeltypes zijn verdwenen en zo blijft een indeling in de bekende negen basistypes over. Dat is net zo oppervlakkig als mensen indelen naar de twaalf verschillende zonnetekens. De negen types en hun interactie met de andere types worden weer eens met een andere woordkeus onder handen genomen. Wie ben je en wat triggert je? Hoe kun je omgaan met ‘lastige’ mensen en waarom ervaar je ze eigenlijk als lastig? En welke reacties brengt je eigen gedrag teweeg? Lichtgroene cover met gestileerd enneagram. Masquer le texte