De 15-jarige Emmi krijgt thuis niet de aandacht die ze nodig heeft en durft op school niet voor haar mening uit te komen. Ze wil de wereld laten zien dat ze niet onzichtbaar is en loopt weg. De ochtend na haar actie is de wereld volledig veranderd: iedereen is weg, zij is als enige overgebleven. Op zoek naar het waarom van deze nieuwe wereld, waarin iedereen spoorloos is, en naar een mogelijke oplossing om haar geliefden weer te zien, moet Emmi vertrouwen op haar eigen kunnen. Zo leert ze dat ze de moeite waard is. Finse schrijfster Salla Simukka, internationaal bekend van de Snow White-trilogie, schrijft met vaart, in eenvoudige taal met veel dialogen. De spanning wordt knap vastgehouden gedurende het hele verhaal. Een poging tot literariteit doet Simukka door verwijzingen naar Emmi’s lievelingssprookjes in het verhaal op te nemen en door de oplossing voor Emmi’s eenzaamheid in de betekenis van een van die sprookjes te leggen. Dat leidt tot een mysterieus einde dat aan het denken zet. Vragen die blijven, worden beantwoord in het vervolg ‘Een andere wereld’*. In combinatie met dit vervolg winnaar van de Topeliusprijs: de prijs voor het beste jeugdboek van Finland. Vanaf ca. 15 jaar. Masquer le texte

Emmi is vijftien. Ze voelt zich niet goed in haar vel. De kinderen op school zijn in groepen verdeeld naargelang hun mogelijkheden. Zijzelf zit in de laagste groep, nl. de potentiëlen. Potentieel zijn, is voor haar hetzelfde als loser en buitenbeentje.Thuis krijgt ze weinig aandacht en vrienden heeft ze niet. Daarom voert Emmi haar plan uit: ze loopt weg van huis. Ze blijft een nacht in de boomhut van een vriendin slapen en hoopt dat haar ouders, broer en zus dolblij en opgelucht zullen zijn bij haar thuiskomst. Maar wanneer ze thuiskomt, is er niemand. Niet alleen haar familie is weg maar er is geen mens meer te bespeuren in de hele stad. Internet werkt niet en de telefoon is afgesloten. Emmi begrijpt er niets van. Na enkele dagen gaat ze een kijkje nemen in de stad, waar ze Onerva ontmoet, een meisje van zestien. Onerva gelooft dat ze zich in een leven na de dood bevinden. Onerva pleegde zelfmoord door haar polsen door te snijden. Maar Emmi gelooft niet dat ze dood is. Ze ontmoeten Atro, een jongen van achttien. Samen rijden ze met de auto naar Helsinki met de bedoeling mensen samen te brengen en duidelijkheid te verkrijgen over de situatie. Ze verblijven er een nacht in de suite van een chique hotel, drinken er champagne, ... 's Morgens ontdekt Emmi een kampvuur op een eiland in de buurt. Daar maken ze kennis met een twintigtal jongeren, die hun eigen regels hanteren. Emmi, Onerva en Atro worden toegelaten tot de gemeenschap. Maar na een tijdje besluit Atro de groep te verlaten. Hij wil niet de rest van z'n leven op een eiland doorbrengen. Emmi gaat met hem mee. Hier eindigt het verhaal, dus er wordt zeker een vervolg verwacht.
Het boek speelt zich in de toekomst af. Er zijn voortdurend verwijzingen naar sprookjes, vooral naar 'De kleine zeemeermin', Emmi's lievelingssprookje.  Alles wordt beschreven vanuit het standpunt van Emmi in de derde persoon. Alle kinderen worden in hokjes verdeeld: een atleet, een analyticus, een introvert, een potentieel, ... Wanneer de drie vrienden op het eiland verblijven, weet je niet meer of Atro en Onerva wel te vertrouwen zijn. Je komt zo weinig te weten over hen. Ik had tijdens het lezen voortdurend het gevoel dat er iets ging gebeuren om alles te verklaren, maar helaas, ... Deze vragen worden jammer genoeg pas beantwoord in het volgende deel, zoals vermeld op de achterflap. Het nadeel is dat je als lezer verplicht wordt om het tweede deel ook te kopen. Je blijft als lezer met teveel vragen zitten. Het boek is niet af.
Masquer le texte