Een jongetje verveelt zich. Het is een grijze dag, maar zijn moeder stuurt hem naar buiten. Daar ziet hij iets geks: een grote, witte haarbal met een felroze muts, op een piepkleine fiets. Op zijn eigen fiets gaat hij het wezen achterna. Maar zijn zijwieltjes zitten dwars. Het wezen helpt hem: hij eet de zijwieltjes op, geeft een zetje en plakt pleisters. Samen beleven ze een geweldige dag, waarbij het wezen steeds nieuwe oplossingen bedenkt, die steeds minder nodig zijn. Langzaam groeit het zelfvertrouwen van de jongen. De avond valt, en plots is het wezen verdwenen. De jongen is verdrietig, maar ook trots: nu hij zelf kan fietsen is hij écht groot. Dit boek is een combinatie tussen een prentenboek en een stripverhaal, met als belangrijkste thema’s leren fietsen en zelfvertrouwen. Door de ‘stripwoorden’ (aaah, boehoehoe, snif snif) is het een boek dat samen gelezen en bekeken moet worden: de tekst heeft het beeld echt nodig. De fraaie illustraties, waarin rustige kleuren overheersen, zijn door de fluorescerend roze details enorm sprankelend. Bovendien is er een mooie balans tussen de strippagina’s vol kleine illustraties, en de spreadgrote, weidse illustraties. Prachtig vormgegeven prentenboek in oblong formaat met een bemoedigend verhaal voor kinderen vanaf ca. 4 jaar. Masquer le texte