Amber Hewerdine lijdt aan slapeloosheid. Ten einde raad richt ze zich tot een hypnotherapeute. Aan het einde van de sessie ziet ze de woorden: ‘aardig’ en ‘wreed’, die haar behoorlijk bang maken. De volgende patiënte, detective Charlie Zailer, brengt die woorden in verband met de onopgeloste moord op lerares Katharine Allen, twee jaar voordien. Amber woont samen met haar man, Luke, en de kinderen van haar beste vriendin Sharon, Dinah en Nonie. Sharon werd twee jaar eerder vermoord toen iemand haar huis in brand stak. Ook deze moord is nog niet opgelost. Dan wordt er brand gesticht in Ambers huis. De brandstichting is duidelijk een boodschap aan Amber: ‘Ik heb Sharon vermoord, ik heb Katherine Allen vermoord en als jij je mond niet houdt, vermoord ik jou.’ Maar wat weet Amber dat belastend is voor de moordenaar? Tegelijk wil Amber weten wat er zeven jaar geleden in Little Orchard is gebeurd. De hele familie was toen samen in één gehuurd huis. Luke’s broer Neil, diens vrouw Jo en hun zoontjes, William en Barney, verdwenen toen spoorloos op kerstochtend en keerden terug op tweede kerstdag, zonder enige uitleg over hun afwezigheid te geven. De relatie tussen Amber en Jo is op zijn minst ambigu te noemen. ‘Als ze aardig tegen mij is, denk ik aan alle wonden die ze me door de jaren heen onbewust heeft toegebracht. Als ze kil en hardvochtig is, gilt de lange lijst met haar goede daden om mijn aandacht. Ik doe mijn best om haar te zien zoals ze echt is maar dat lukt me nooit.’ Jo lijkt er sowieso geen probleem mee te hebben om vragen te stellen bij Ambers ethiek en gedrag. Ze vindt dat de meisjes bij hun grootmoeder thuis horen en niet bij Amber en Luke, hun voogden. Jo is verslaafd aan haar morele gelijk en aan macht. Anderen vinden haar bazig en hebzuchtig, maar Amber is de enige die er iets kwaadaardigs en gevaarlijks in ziet.
Brandschoon is geen eenvoudig verhaal. Beurtelings komen Amber, Charlie en de therapeute aan het woord, deze laatste in een iets afwijkend lettertype. Haar bijdragen over bijvoorbeeld een narcistische persoonlijkheid en emotionele incest zijn te gedetailleerd, ze horen thuis in een psychologiecursus en niet in een thriller, waar ze de spanning afremmen. Door te focussen op de techniek van wat Hannah verticaal schrijven noemt (verhaalstructuur en vertelperspectief zijn belangrijk), krijgen de personages helaas niet de kans om uit te groeien tot mensen van vlees en bloed. Detectives Simon Waterhouse en Charlie Zailer, die toch al meer dan één boek meegaan, lijden duidelijk onder dit euvel, Charlies hypnosetherapie ten spijt. In de slotfase reconstrueert Simon Waterhouse in een lange monoloog de feiten zodat de verdwaalde lezer op het rechte pad raakt, een onwaardig lapmiddel voor de koningin van de psychologische thriller. [Myriam Bellens] Masquer le texte

Amber Hewerdine, getrouwd en adoptiefmoeder van de twee dochtertjes van haar twee jaar eerder vermoorde beste vriendin, heeft slaapproblemen. Zij gaat naar een hypnotherapeute en onder hypnose zegt ze: ‘Aardig. Wreed. Aardig Wreed´. Ze denkt dat ze deze woorden eerder op papier heeft gezien en ook vraagt ze zich af wat er zeven jaar geleden precies gebeurd is in Little Orchard, het gehuurde huis waar ze met haar schoonfamilie kerst vierde. Als bij een vermoorde vrouw dezelfde vier woorden die Amber zei worden aangetroffen, krijgt Amber te maken met de politie. Psychologische thriller met voor de zevende keer het politie-echtpaar Simon Waterhouse en Charlie Zailer als speurders. De lezer moet goed opletten, want het verhaal is gecompliceerd, ook omdat het af en toe zeven jaar teruggaat. Er is een perspectief in de derde persoon, in de eerste persoon (Amber) en er zijn passages waarin de therapeute haar sessies verwoordt. Intrigerende thriller, de lezer zal het wanhopige motief achter de moorden niet snel doorhebben. De auteur weet alle raadseltjes naadloos aan elkaar te lassen. Masquer le texte