Zeven kleinkinderen komen bij opa een nachtje slapen en omdat oma die avond naar een feestje is, moet hij de kinderen naar bed brengen. Voor ze naar bed gaan, willen de kinderen verstoppertje spelen. Opa weet zijn ‘zeven geitjes’ te vinden, maar als de kinderen opa zoeken duurt het heel lang voor ze hem al slapend in een grote kast op zolder vinden. Dan moet er nog een verhaaltje voorgelezen worden. Als de kinderen daarna enge geluiden horen, willen ze allemaal in opa’s bed en als oma thuis komt treft zij opa dan ook op de bank aan. Oblong prentenboek over een herkenbaar thema. Het verhaal wordt in korte, duidelijke zinnen verteld, met soms levendige dialogen, waardoor het verhaal prettig voor te lezen is. Dat de kinderen een beetje bang worden, wordt, met de nodige humor, goed weergegeven. De verwijzingen, zowel in tekst als illustratie, naar de Wolf en de zeven geitjes geven een extra dimensie aan het verhaal. De illustraties (kleurpotlood) volgen het verhaal, maar laten ook veel details zien en nodigen uit om het ‘verstoppertje’-spel mee te doen. Het omslag doet gemoedelijk aan. Dit is het vierde prentenboek over opa, als laatste verscheen 'Met opa in de sneeuw'*. Vanaf ca. 4 jaar. Masquer le texte

In dit boek beleeft opa weer een knotsgek avontuur met zijn zeven kleinkinderen. Deze keer gaan ze niet fietsen of naar zee, maar blijven ze gewoon thuis. Terwijl oma naar een feestje is, moet opa op de kleinkinderen passen.(Of omgekeerd?) Omdat het te laat is om buiten te spelen en het stormt, besluiten ze om binnen verstoppertje te spelen. Opa is de wolf en de kinderen zijn de zeven geitjes. Zoals het hoort, vindt opa al snel het laatste geitje in de klok. Daarna keren ze de rollen om en mogen de kinderen opa gaan zoeken. Ze vinden hem niet, tot ze een raar geluid uit de kast horen komen. Het blijkt opa te zijn, die in slaap gevallen is.
Na dit spel is het bedtijd. Eerst wordt het verhaal van de wolf en de zeven geitjes voorgelezen. Dit wordt prachtig neergezet op een prent zonder tekst. Daarna is het tijd voor “tanden poetsen”, “iedereen zijn bed in”, “Welterusten”, “Slaap zacht”, “Dag opa”, “Hoeoeoeoeoew” “Dag kindjes”. Maar dat was natuurlijk buiten de fantasie van de kinderen gerekend. Eén voor één druppelen ze de kamer van opa binnen omdat ze bang zijn voor de zogezegde wolf. Opa weet zeker dat het de wind is, maar om de drie kinderen die al aan zijn bed staan gerust te stellen, gaat hij maar eens kijken. Als hij terug komt, liggen er wel zeven kinderen in zijn bed. Wanneer oma thuis komt, vindt zij opa in de zetel. Hij verzekert haar dat alles goed is gegaan met de geitjes.
In dit boek slaagt Stefan Boonen er weer in om de typische sfeer neer te zetten van de 'met opa …'-boekjes. Heel erg gezellig. De tekeningen ogen lekker ouderwets door de meubels en interieurs van vroeger en ook het bloemetjesbehangpapier op de schutbladen straalt nostalgie uit. Heel herkenbaar zijn de details in de tekeningen zoals het morsen van tandpasta.
Het is tevens een boek waarin tekst en tekeningen elkaar perfect aanvullen. Wanneer je de tekeningen niet goed bekijkt, heb je soms het gevoel dat je een deel van het verhaal niet mee hebt. En dat is ook zo. De verhaalkeuze van opa is een detail dat je zeker moet gezien hebben, alsook de getekende tekstballon van Freya, die opa als eerste meldt dat er een wolf op het dak zit. Een boek om je tijd voor te nemen en dat is het zeker waard.
Masquer le texte