Op verzoek van zijn aan leukemie lijdende peetdochter gaat een drankzuchtige ontslagen oudere journalist bij een oude vriend logeren op diens landhuis. Hij krijgt de wat vage opdracht te onderzoeken wat daar gebeurt. In brieven houdt hij zijn peetdochter op de hoogte van zijn vorderingen. Het duurt nogal, voor hij, het trage nijlpaard, achter de oorzaak van de vreemde gebeurtenissen komt en de omgeving confronteert met zijn bevindingen. Door de soms zeer geestige uitwijdingen en de woordvondsten weet de schrijver de lezer een genoeglijk en zeer leesbaar verhaal voor te schotelen. Het af en toe nogal ruwe taalgebruik past aardig bij het karakter van de hoofdpersoon. De vertaling laat af en toe wat te wensen over. Conclusie: zeer leesbare roman van deze overbekende Brit.