Schrijfster Sue Miller had het moeilijk om de ziekte en de dood van haar vader te verwerken en greep daarom naar de pen. Een boek over haar vader betekent voor haar troost. Ze sluit Mijn vader verward trouwens af met de volgende zin: "Toch heb ik, als de schrijver die ik ben, troost geput uit het schrijven van het verhaal en door alles wat daardoor veranderde in het inzicht dat ik had in hem en in mezelf."

Sue Miller heeft bewondering voor haar vader en heeft ook altijd een goede band met hem gehad. Moeilijk wordt het als die vader langzaam begint af te takelen, dementeert en je als verwante alleen maar kan toekijken. Een boek schrijven over hem maakt deel uit van het verwerkingsproces. Centraal staat natuurlijk de vader, al komen ook de andere gezinsleden (moeder, twee broers en een zus), verwanten en vrienden aan bod. De relatie met haar moeder verloopt heel moeizaam en het is haar vader die in haar kinder- en jeugdjaren de belangrijkste persoon in haar leven is. Na de plotse dood van haar moeder lijkt hij veranderd, maar dat wordt eerder toegeschreven aan dat overlijden dan aan een ziekte. Ze had het als kind al erg moeilijk om te erkennen dat haar vader leed aan de ziekte van Alzheimer en ook de patiënt zelf maakte een zwaar proces door. Miller portretteert haar vader zowel voor als na de diagnose. Door te reflecteren over de persoon die haar vader was doorheen de jaren is ze hem ook anders, genuanceerder gaan zien. Haar verhaal is heel persoonlijk, met natuurlijke aarzelingen en verwondering. [Marianne Van den Brande] Masquer le texte

De schrijfster is eigenlijk romanschrijfster en dat verhoogt duidelijk de kwaliteit van dit boek. Boeiend geeft zij enerzijds het verloop van de gedragsverandering en tenslotte aftakeling van haar vader weer, terwijl zij anderzijds flarden uit zijn en haar leven geeft van voor die tijd. Zo schetst zij het leven van een predikant/docent en tegelijk haar sterke gebondenheid aan haar vader met het niet willen zien dat hij aan de ziekte van Alzheimer lijdt. Ook rond zijn overlijden blijkt haar (te?) sterke vaderbinding waar weinig ruimte voor haar broers en zussen is. Een boek dat meer is dan een opsomming van symptomen en ziekteverloop en dat bijna als een roman leest. Het geeft geen verdere informatie over de ziekte in het algemeen. Een goede beschrijving die boeiend leest.