Falco begint als bedelaar in Duim, de grootste stad ter wereld, nadat hij door de dief der dieven, Ekster, van alles en iedereen is beroofd. Falco opent de jacht op Ekster. Tijdens die jacht beleeft hij vele avonturen. Hij redt een zielig weesmeisje, laat een goochelaar verdwijnen, vangt rovers en verslaat wel twintig politiemensen. Uiteindelijk schopt Falco het van bedelaar tot rijkste man ter wereld. Maar geld maakt niet gelukkig. Onderhoudend ik-verhaal dat soms wat verwarring geeft door in cursief weergegeven gedachten en uitleg van Falco. De vele belevenissen worden boeiend en met vaart beschreven. De afloop, waarin de schrijver verwijst naar een nog te verschijnen derde deel, is wat onbevredigend. Het boek is gedrukt in blauwe inkt en verlevendigd met illustraties in blauw, die de sfeer versterken. Op de omslag zweeft de hoofdpersoon boven een groep politieagenten. Vervolg op “De wraak van de meesterdief”*. Kennis van het eerste deel is gewenst. Vanaf ca. 10 jaar.

Dit sprookjesachtige verhaal is het vervolg op 'De wraak van de meesterdief' waarin Falco op een wonderlijke wijze rijk is geworden. In dit verhaal wordt Falco op een morgen wakker, en is alles wat hij bezit gestolen, behalve de kleren die hij draagt. Dit heeft z'n vroegere vriend Ekster, de Algapper gedaan. Falco wil nu de jacht openen op zijn grote vijand. In dit boek begint Falco als bedelaar. Hij is hier zo goed in dat zijn collega's al snel boos zijn omdat hij zoveel geld bijeen haalt. Hij vlucht weg en zoekt een job als politieman, in de hoop dieven te pakken en vooral de grote Algapper. Maar ook hier weet Hop de Krukkenman, één van de bedelaars hem te vinden. En opnieuw gaat hij op de vlucht. Zo komt hij in gezelschap van circusmensen waarmee hij verder trekt naar het zuiden en ondertussen optreedt als goochelaar. In het zuiden zoekt hij de Grote Detective die hem spijtig genoeg niet wil helpen om de Algapper te vinden. Opnieuw moet hij vluchten voor z'n achtervolgers en zo komt hij in het woud terecht waaruit nog niemand levend is teruggekeerd. Hij vindt er bergen goud en kan opnieuw een paleis bouwen. Hij laat zich door de keizer tot baron kronen. Maar op een morgen wordt hij weer wakker en is alles gestolen. Op naar het derde deel: 'De vliegende baron'. Het verhaal is verteld in de ik-persoon. Het zit vol fantasie. De titel van elk hoofdstuk verklapt al een beetje wat er gaat gebeuren. Dit maakt je nieuwsgierig. De blauwe druk en de potloodtekeningen brengen je al in de sfeer van sprookjes. Geregeld wordt het verhaal onderbroken door een 'terzijde'. Deze totaal absurde stukjes geven een verklaring van een woord, een gebeurtenis, een naam, ... De bladspiegel is heel druk voor jonge lezers. Ik denk dat het verhaal voor hen niet altijd gemakkelijk te volgen is.
Masquer le texte