Een weinig tot de verbeelding sprekende titel en een sobere cover met een halve koekoeksklok: dit boek moet het vooral hebben van de auteursnaam. Tom Rob Smith kennen we immers van drie eerdere bestsellers die zich in de Sovjet-Unie afspelen en waarvan zijn debuut, Kind 44, allicht het bekendst is. Met De boerderij verplaatst Smith de setting voor het eerst van de Sovjet-Unie van de jaren vijftig en zestig naar het Engeland en Zweden van vandaag. Daarmee verwijst hij meteen naar zijn eigen afkomst: hij is immers de zoon van een Zweedse moeder en een Engelse vader. En hij krijgt in één moeite door een voet tussen de deur bij de populaire categorie ‘Scandinavische thrillers’.
De boerderij vertrekt van de vraag: ‘Wat als je zelfs je eigen moeder niet meer durft te vertrouwen?’ Centraal in het boek staan Daniel, die in Londen samenwoont met zijn vriend (van wie zijn ouders niets weten), en zijn ouders Chris en Tilde, die een tijdje eerder naar Zweden zijn verhuisd — zogenaamd om er van hun pensioen te genieten, maar eigenlijk omdat ze blut waren en zich het leven in Groot-Brittannië niet meer konden veroorloven. Het verhaal begint wanneer Daniel een telefoontje krijgt van zijn vader, die hem vertelt dat zijn moeder opgenomen is omdat er geestelijk iets ernstig mis met haar is. Een tweede telefoontje van zijn vader laat Daniel weten dat zijn moeder uit het ziekenhuis verdwenen is, en een derde telefoontje krijgt hij van zijn moeder, die hem vertelt dat zijn vader liegt en dat zij zelf onderweg is naar Londen om aan Daniel de hele waarheid uit de doeken te doen.
Vervolgens word je als lezer gedurende meer dan twee derde van het boek ondergedompeld in de geesteswereld van Daniels moeder, Tilde. Ze vertelt hoe onwelkom ze waren in het Zweedse dorpje, hoe een door en door slechte grootgrondbezitter er de hele gemeenschap onder de duim hield, hoe diens dochter verdween en welke complotten er aan die verdwijning en het toedekken ervan ten grondslag lagen. Haar verhaal wordt alleen onderbroken door korte omschrijvingen van de setting in het heden: een bedenking van Daniel, de telefoon die gaat, de thuiskomst van Daniels partner, Mark. Intussen bestaat het risico dat je als lezer verveeld raakt door ruim tweehonderd pagina's geratel van een vrouw die ze duidelijk niet alle vijf op een rijtje heeft. Ook Daniel komt uiteindelijk tot die conclusie en laat zijn moeder opnemen. Maar in de laatste vijftig pagina's van het verhaal lezen we ten slotte hoe hij aan zijn eigen beoordeling begint te twijfelen en zelf op onderzoek gaat in Zweden. Er volgen een aantal plotwendingen die je als lezer niet ziet aankomen maar die vaak ook niet voldoende uitgewerkt worden, waardoor ze niet overtuigen. Ook het te open einde, na driehonderd bijzonder gedetailleerde pagina's, stelt wat teleur. De boerderij heeft een interessant uitgangspunt en een doordacht verhaal, maar weet die dingen niet te benutten om een geheel op te bouwen dat echt meesleept en beklijft. Jammer. [Anja Goyens] Masquer le texte

De 29-jarige Daniël wordt onverwachts gebeld door zijn vader, Chris, die met zijn vrouw, Tilde, op een boerderijtje in Zweden - het geboorteland van Tilde - van zijn pensioen geniet. Paniekerig vertelt Chris dat Tilde opgenomen is in een psychiatrische kliniek maar ontsnapt is en op weg is naar Daniël in Londen. Tilde maakt een paranoïde indruk en vertelt haar zoon uitgebreid over een complot in haar Zweedse omgeving waar verschrikkelijke misdrijven worden gepleegd. Daniël weet niet wat hij hiervan denken moet en besluit uiteindelijk zelf op onderzoek naar Zweden te gaan. Zowel Daniël als zijn moeder vertellen hun verhaal in de ik-vorm, door een duidelijke lay-out van elkaar onderscheiden. Aan de hand van dagboeknotities, brieven en officiële stukken probeert Tilde haar zoon ervan te overtuigen dat haar man en anderen haar willen opbergen om haar het zwijgen op te leggen. De auteur (1979) schetst in mooi, beeldend proza het benauwende leven dat Tilde en Chris in de kleine Zweedse gemeenschap leiden. Niet neer te leggen. De auteur ( Zweedse moeder en Engelse vader) debuteerde met ‘Kind 44’ dat verfilmd (2015) is door regisseur Daniel Espinosa. Masquer le texte