Al ruim 25 jaar woont de cultuurfilosoof Ton Lemaire (1941) op een stille plek in de Dordogne, waar hij in eenvoud leeft en denkt en leest en schrijft. Gevlucht voor het lawaai, het kapitaal, de consumptie en de markt. Terug naar een wereld waar de stem van de natuur nog wordt gehoord. In een lange reeks boeken komt hij op voor de waarde van het landschap, van de natuur. Zo ook in dit fascinerende boek over dieren. Het begint concreet, met hoofdstukken over wolven, olifanten, prieelvogels, bijen, paarden en honden, met een veelheid van materiaal uit biologie en mythologie, uit literatuur en dagelijks leven. Dan wordt het abstracter, met aandacht voor de psychologische, de sociale en de historische dimensie, en voor wijsgerige vragen rond kentheorie en ethiek. Het geheel is een pleidooi voor 'humanimalisme', een manier van denken en doen waarin dieren humaner worden bezien en behandeld. Bevat uitvoerige registers, noten en literatuurverwijzingen.