Al bijna 25 jaar woont cultuurfilosoof Ton Lemaire op een stille plek in de Dordogne, waar hij in eenvoud leeft en denkt en leest en schrijft. Gevlucht voor het lawaai, het kapitaal, de consumptie en de markt. Terug naar een wereld waar de stem van de natuur nog wordt gehoord. In een lange reeks boeken komt hij op voor de waarde van het landschap, en wijst hij op het gevaar van steeds maar sneller en groter en meer. Zo ook in deze bundel deels eerder gepubliceerde essays, over onder meer de symboliek van de roos en de waarde van het braakliggen, over gedichten van Rilke en schilders van het korenveld, over de kritische theorie van Horkheimer en de waarde van het lezen. De lezer die enigszins vertrouwd is met Lemaire en met de literatuur waaruit hij put, zal in deze essays veel herkennen. Met noten, literatuurlijst en personenregister.