Bundel met 23 nieuwe dierenverhalen van Toon Tellegen, van wie eerder werk bekroond is met Gouden Griffels, de Woutertje Pieterse Prijs en twee oeuvreprijzen. Het titelverhaal gaat over het aardvarken dat besluit zich te verstoppen, maar niet weet of iemand hem zoekt. De filosofische inslag, waar Tellegens verhalen om geroemd worden, komt goed uit de verf bij het prachtige verhaal over de eendagsvlieg en dat over de duizendpoot. Mooi ook, hoe de auteur begrippen als ‘er met je verstand niet bij kunnen’ en ‘uit je humeur zijn’ zo weet te concretiseren. En er zijn grappige nonsensverhalen, zoals over de zwaluw op wiens feest iedereen moet vliegen of over de schildpad op wiens schild de andere dieren allemaal tegelijkertijd willen uitrusten. De illustraties van deze bundel zijn van Sylvia Weve; zij kreeg een Gouden Penseel voor ‘Aan de kant, ik ben je oma niet!’. Wat een dynamiek brengt ze in haar lijntekeningen; boven, onder, veel bewegingslijnen, inzetjes, er gebeurt van alles. Het vaak gedempte kleurenpalet en de sterke expressie blijven afstoten en aantrekken. Het Escheriaanse huis van de das is geweldig. Verrassende combinatie van mooie, herkenbare tekst en origineel, pakkend beeld. Voorlezen vanaf ca. 6 jaar, zelf lezen vanaf ca. 8 jaar. Masquer le texte

Over de dieren uit de verhalen van Toon Tellegen weten we dat ze vooral graag feesten, taart eten en thee drinken, bij elkaar op bezoek gaan, brieven schrijven en daarbij voluit filosoferen over kleine en grote levensvragen. Dat is in dit nieuwe prentenboek niet anders. Maar dat de dierenverhalen dit keer door Sylvia Weve geïllustreerd werden, dat is wel uniek! De Gouden-Penseelwinnares koos voor pasteltinten en stopte veel dynamiek en kleinere details in de prenten, wat een grote verrijking is voor de teksten van Tellegen.

Zoals meestal het geval is, gebeurt er amper iets bijzonders in het leven van de dieren. Alhoewel, een storm meemaken is niet alledaags natuurlijk. Een wervelstorm dan nog wel, waarbij alle dieren uit het bos worden weggeblazen. De eekhoorn belandt daardoor op de rug van de walvis en de mier komt zelfs op de maan terecht. Zo absurd, maar o zo subliem! Echt sterk hoe Tellegen dat allemaal kan verzinnen, en het dan nog met originaliteit neerpent ook.

In veel verhalen zullen kinderen de gedachten en stemmingen herkennen. Bijvoorbeeld in het avontuur van het aardvarken: hij verstopt zich en hoopt daarbij dat iemand hem zoekt en vindt (lees: dat hij gemist wordt). Of in de identiteitscrisis van de duizendpoot, die in een brief laat weten dat hij zich verteld heeft: hij is niet de duizendpoot, maar de duizendtwaalfpoot. Toch blijkt dat aantal poten na iedere nieuwe telling weer anders te zijn. Het moeilijkste verhaal vind ik dat over de mier die het over zijn gedachten en zijn verstand heeft. Gelukkig helpt Sylvia Weve de jonge lezer hier om het abstracte ‘verstand’ in een concrete vorm af te beelden.

Herkenbaar voor velen onder ons zijn de overpeinzingen van de eekhoorn over alle dingen die hij nog moet doen. Er volgt een hele lijst van ‘ik moet dit nog en ik moet dat nog’, om dan te besluiten: Eigenlijk moet ik maar één ding, dacht hij en hij ging op de tak voor zijn deur zitten, leunde achterover en haalde diep adem, en dat is niets. Dat zouden we beter allemaal ook wat meer doen, en op een ochtend, vroeg in de zomer, dit prachtige prentenboek (voor)lezen. Het hoeft niet per se op een tak voor je deur, in je vertrouwde stoel achterover leunen en diep ademhalen is ook goed (en is warm aanbevolen).

Masquer le texte