'Oscar is dood, omdat ik toekeek toen hij doodging, zonder een vinger uit te steken. Hij is gewurgd door de touwen van een schommel, zoals kinderen in de korte nieuwsberichten.' Zo'n openingszin is een binnenkomer van formaat, en hij zet meteen de toon in Victor Jestins debuutroman Hitte .

De twintiger, opgegroeid in Nantes, pakt met zijn verhaal de draad op waar nouvelle vague-films, Albert Camus en Françoise Sagan hem lieten liggen. De malaise van de tienerjaren, vervreemding, een lijk en een halve misdaad, strak gecontrasteerd met een idyllische setting die het goed zou doen op pellicule - in dit geval een camping onder de pijnbomen in Les Landes, Zuid-Frankrijk. De zon brandt er fotogeniek en ongenadig.

Jestin won met zijn debuut meteen de Prix de la Vocation en de Prix Femina des lycéens, het boek is in verschillende talen vertaald en wordt momenteel verfilmd - hopelijk François Ozon achterna.

Zomerhit

Hitte volgt de wandel en de verwarring van Léo, een opmerkzame maar onzekere tiener. Hij zwerft twee weken lang over de paadjes van de camping waar hij met ouders, broer en zus bivakkeert. Hij loopt rond zonder doel: 'Ik wachtte tot de uren voorbij waren, tot de zonnen een voor een ondergingen, tot en met de laatste zon op de laatste avond.'

Maar dat is buiten de vreugde en het entertainment van de andere kampeerders gerekend. Want er wordt wat afgezomerd tussen de tenten en op het strand. De luidsprekers blèren steeds dezelfde 25 zomerhits ('Vamos a la playa') , een roze konijn dirigeert de gasten naar de aquagym, de jongeren hopen op een eerste liefde, een eerste keer. De condoomautomaat licht op in de nacht. 'Bescherm jezelf!' bloklettert het scherm. 'Maar wat er vooral werd bedoeld was: Doe het!'

De introverte Léo wordt murw gebeukt door de verwachting van seks, door de vakantiejool en de claustrofobische hitte die nooit heter was dan deze zomer: 'Het was een soort wrede, tegen mij gerichte vreugde, een woeste dans rond mijn tent.' Alleen met Louis, ook zeventien en weinig populair, klikt Léo. En dan is er Luce, met haar bleke huid en rode pareo. Zij lijkt anders, aandachtiger, volwassener. Maar Luce kust Oscar, een uitgelaten jongen in een blauwe zwembroek. Zolang Oscar er is, maakt Léo geen kans.

En dan, op de avond dat het misgaat tussen Luce en Oscar, ziet Léo de jongen aan de touwen van een schommel hangen. Oscar leeft nog, kijkt Léo aan met brekende ogen, hij kan nog gered worden. Maar wil hij dat wel? 'Je knijpt je keel dicht om iets te voelen. Misschien zocht hij een nieuwe vorm van genot. Daarvoor waren we tenslotte hier, voor het genot.' Léo steekt geen vinger uit, Oscar sterft, en de gebeurtenissen komen in een stroomversnelling. Léo, die zich schuldig voelt als was hij de moordenaar, begraaft Oscar. Luce is nu binnen handbereik, maar terwijl de hitte door Léo's aderen stroomt, terwijl de lucht zich vult met elektriciteit slaan wroeging en vervreemding toe.

Mededogen

Met de smaak van de dood in zijn mond lijkt de georkestreerde pret van de 'grote vakantie' Léo nog smakelozer dan anders. Hitte put zó direct en zonder omwegen uit de frustraties van een gevoelige jongen dat je het in een adem uitleest. Dat ligt ook aan Jestins zinnen: hij vuurt ze af als kogels uit een mitrailleur. Ze zijn kort en treffen doel. Knap ook hoe Jestin de dreiging van dodelijke hitte en klimaatopwarming linkt met de machteloze passiviteit van Léo bij een persoonlijk drama: allebei zijn ze het resultaat van menselijk falen, van wachten tot het te laat is.

De kleine romance tussen Luce en Léo verzacht de pijn maar lost niets op. Zo laveert Hitte tussen mededogen, sarcasme en wanhoop. De echo's van existentialistische voorgangers geven de tekst glans. Hitte doet je verlangen naar meer.

Koppernik, 128 blz., € 19,90 Oorspr. titel: 'La chaleur'. Vertaling Josephine Rijnaarts.

Masquer le texte

Victor Jestin was 23 jaar toen hij zijn debuut schreef. Dat is niet onbelangrijk: Léonard, de hoofdpersoon in Hitte, is een jongen van 17, een lastig te grijpen fase in een leven. Impulsen winnen het vaak van de rede, wat vandaag normaal lijkt, kan morgen bizar zijn. Over de worsteling om vat te krijgen op jezelf en daarmee op het leven gaat deze novelle, die iets meer dan een etmaal beschrijft op een camping in Les Landes.

De pubers die er rondhangen hebben de tijd van hun leven, ze feesten, drinken, zwemmen, vakantieliefdes bloeien op en verdorren. Léonard, spichtig, onzeker en in zichzelf gekeerd, staat buiten die collectieve roes. Maar hij kan niet ontsnappen aan Oscar, een jongen die zich verwurgt met de touwen van een schommel. En al evenmin aan Luce, een meisje dat hem wél ziet staan. Alles aan deze dromerige vertelling getuigt ervan dat de herinneringen aan die levensfase voor de auteur nog vers zijn. Hij weet een grilligheid te verwoorden die zelden in boeken wordt gevangen.

Uit het Frans vertaald door Josephine Rijnaarts. Koppernik; € 19,90.

Masquer le texte

'Hitte', het debuut van de jonge Franse schrijver Victor Jestin, is enthousiast onthaald door de pers, waarna nominaties en bekroningen volgden.

Het verhaal van het hoofdpersonage Léonard is deels gebaseerd op de ervaringen van de schrijver. Hij bracht net als zijn protagonist de zomers door op een camping in de Landes, aan de Atlantische kust, een wereld met eigen conventies en gewoonten. Op één van de laatste zwoele zomernachten wordt Léonard wakker gehouden door een feestje op het strand. Tijdens de wandeling die hij daarna onderneemt, ziet hij de populairste jongen van de camping met het touw van een schommel om zijn nek hangen. Léonard is getuige van de laatste momenten van diens leven. Vanuit een schuldgevoel dat hij zichzelf aanpraat, besluit hij het lichaam van de jongen op het strand te begraven.

Moet hij dat nu aan iemand vertellen of niet? Daar draait de roman om. Jestin maakt de hitte voelbaar, net als de loomheid van de personages, die zich spiegelt in de besluiteloosheid van Léonard.

Om the next big thing uit Frankrijk te worden had deze roman wat meer vlees mogen hebben, maar 'Hitte' is wel een meeslepend verhaal vol boeiende personages in een broeierige omgeving. 

Masquer le texte

Zon, zee, klungelseks, en een galg. Debutant Victor Jestin puurt horror uit een hete strandvakantie.

‘Oscar is dood omdat ik toekeek toen hij doodging, zonder een vinger uit te steken. Hij is gewurgd door de touwen van de schommel, zoals kinderen in korte nieuwsberichten. Oscar was geen kind. Op je zeventiende ga je niet per ongeluk op die manier dood.’

Hitte grijpt je meteen bij de openingsregels naar de keel, en de Franse debutant Victor Jestin (°1994) spant het wurgkoord met elke alinea verder aan. Met ingehouden adem lees je hoe verteller Léonard lijdzaam toekijkt hoe zijn vriend Oscar stikt, waarna hij een nog grotere stommiteit begaat. In plaats van te helpen – of de hulpdiensten te bellen, of de politie, of de camping-opzichter te wekken – sleept hij het lichaam van zijn vakantievriend naar een duin waar kinderen eerder die dag een kuil hebben gegraven. Zand erover, en daarna gewoon terug naar zijn tent.

Morgenavond is deze vervelende vakantie voorbij. Zijn ouders wilden veertien dagen kamperen, lekker in de natuur. Overdag zwemmen in de zee, ’s avonds karaoke en cocktails met parasolletjes, een barbecue tussen de platanen, nog een duik in het zwembad; meer hoeft dat niet te zijn. Léonard vindt het maar niks. Veel te warm, en zijn slungelige lijf steekt bleek af bij de gespierde jongens die met een gebronsde bast tienermeisjes het hof maken. Zelf heeft hij zijn oog laten vallen op Luce maar het is Oscar die op een strandfeest met haar zoent. Niet erg, er is altijd nog Zoé, die wel van wanten weet. In een douchecabine laat ze zien wat een mond kan doen, ook al klungelt Léonard er op los. Uren hebben ze porno gekeken, liters zaad hebben ze voor het scherm vergoten, maar wanneer een meisje haar bikini in het echt afdoet, weten jongens plots geen raad meer met hun handen.

Zon, zee en seks: een typisch zorgeloze vakantie, maar dan slaat het noodlot toe. Was het een dronken ongeluk? Een fout gelopen experiment met wurgseks? Of voelde Oscar zich afgewezen door Luce? En waarom begraaft Léonard zijn vriend annex liefdesrivaal? Victor Jestin laat je gissen naar de ware toedracht en focust zich op de lome Léonard, die zich op de laatste vakantiedag van den domme houdt. Zelfs wanneer de politie zoekacties organiseert en reddingshelikopters de kust afspeuren, blijft hij hardnekkig zwijgen. Liever gaat hij met Luce in het bos wandelen, vastberaden om zijn gestuntel met Zoé uit te wissen.

Jestin giet het vakantiedrama in herkenbare scènes. Tieners die elkaar tergen en verleiden, de gêne over ouders die o zo graag cool willen doen, het ongemak van kamperen, de meedogenloze zon en het prikkende zand, een lijf dat stijf staat van hormonen en schaamte: Jestin beschrijft het met verbazend gemak. Nergens staat een zin te veel, nergens laat hij de spanning verslappen. Debuten zijn zelden perfect maar Hitte doorstaat feilloos elke kritische toets. Victor Jestin zou wel eens kunnen uitgroeien tot een literair wonderkind.

*****

 Koppernik (oorspronkelijke titel: La chaleur), 128 blz., €19,90.Roderik Six

Masquer le texte

Een coming of age-roman over een jongen die tijdens de zomervakantie een leeftijdsgenoot ziet sterven zonder hem te hulp te schieten. Terwijl op het strand zijn zogenaamde vrienden in de zinderende hitte feesten, drinken en wanhopig op zoek zijn naar liefde, doolt de zeventienjarige Léonard alleen en verdwaasd door de laatste uren van zijn zomervakantie op een Franse camping. De afgelopen avond heeft hij een leeftijdgenoot zien sterven zonder hem te hulp te schieten: is hij verantwoordelijk voor zijn dood? Tegelijkertijd brengt de aantrekkelijke, iets oudere Luce hem in verwarring; samen raken ze verstrikt in een spel van aantrekken en afstoten. In invoelende stijl geschreven. Geschikt voor een brede tot literaire lezersgroep. Victor Jestin (Nantes, 1994) is een Franse schrijver. ‘Hitte’ is zijn debuutroman.