Wanneer Russell Core op een dag een brief krijgt van een vrouw die hem smeekt haar te helpen de botten van haar zoontje terug te vinden dat door een wolf is meegenomen, weet hij niet goed wat gedaan. Hij is een natuurschrijver en geen wolvendoder, al heeft hij lang geleden wel zo'n beest neergelegd, wat hem op eeuwige wroeging kwam te staan. Maar hij vertrekt toch, naar het noorden van Alaska, naar Keelut om precies te zijn, een fictief plaatsje waarvan de naam verwijst naar een mythologisch dier uit de Yupik-cultuur. Het is een grote, zwarte en grotendeels haarloze hond die mensen in het duister belaagt en opvreet, daarbij sporen achterlatend die in een mum van tijd weer in de sneeuw verdwijnen.

Dat William Giraldi Toen kwamen de wolven in Keelut laat spelen, is natuurlijk geen toeval. Het zwarte, ongrijpbare beest dat mensen tot bange, wild om zich heen schoppende - en schietende - wezens herleidt, maakt voor hem immers de essentie uit van Alaska. Medora, de vrouw die Core de brief schreef, zegt het bijvoorbeeld zo: "Hebt u enig idee van wat daarbuiten is? Hoe diep het eigenlijk reikt? Hoe zwart het wordt? Hoe dat zwart in je binnendringt? Ik kan u wel zeggen, mister Core: je bent hier niet op aarde."

De manisch-depressieve Medora is de vrouw van Vernon, een militair die al dertien maanden van huis is en in Irak zijn makkers de lucht in ziet vliegen nadat een zoveelste bermbom onder hun Hummer is afgegaan. Van rechtvaardigheid kan dan geen sprake meer zijn. Dan wil je alleen nog wraak, en die komt er meermaals, wanneer de Amerikaanse troepen stijf van de angst en de adrenaline, in het wilde weg burgers beginnen neer te maaien. Wanneer zo iemand naar huis komt, brengt hij de oorlog mee in zijn plunjezak, besef je.

Die plunjezak scheurt open wanneer Vernon bij zijn thuiskomst verneemt dat Core heeft ontdekt dat zijn zoontje helemaal niet door een wolf is verscheurd, maar dat het jongetje daarentegen door zijn eigen moeder is gewurgd en achtergelaten in een put in de voorraadkamer van hun armzalige huis. Als was hij zelf een Keelut, vertrekt Vernon weer, een spoor van bloed achter zich latend, op zoek naar Medora.

Meedogenloze natuur

Toen kwamen de wolven had een platvloers geweldorgie kunnen zijn als het niet uit het kundige brein van William Giraldi was ontsproten. Nu is het echter een diepgravende psychologische studie van wat het leven te midden van een meedogenloze natuur met een mens, en breder met een kleine gemeenschap, doet. Jack London meets Cormac McCarthy in Frozen Hell, bij manier van spreken.

De personages uit Giraldi's roman behoren niet tot de beschaving, net zomin als ze deel uitmaken van de in deze roman zo weergaloos beschreven natuur. Waarom gaat Vernon zo meedogenloos om met iedereen die hij tegenkomt, is de centrale vraag in deze roman. En waarom draagt hij daarbij een wolvenmasker dat hij kreeg van een oude zonderling die naar de zwangere Medora wees en zei dat haar kind nooit geboren mocht worden?

MARNIX VERPLANCKE ■

Masquer le texte

Thriller over wolven, wraakzucht en een incestueuze familietragedie. Het verhaal speelt zich af in Alaska en doet vanwege de geweldsscènes denken aan het werk van David Vann en Cormac McCarthy. Het plaatsje Keelut ligt diep in de wildernis van Alaska. De bewoners leven een hard bestaan; voor buitenstaanders is geen plaats in hun gemeenschap. Kort na elkaar verdwijnen drie jonge kinderen. Men denkt dat een roedel hongerige wolven de kinderen heeft meegesleurd. Medora Slone, wiens zoontje is verdwenen, doet een beroep op wolvenkenner Russel Core om de wolven te doden en de resten van haar zoontje op te sporen. Russel ontdekt dat de jongen niet door wolven maar door een mens is gedood. Als oorlogsveteraan Vernon Slone hoort dat zijn zoontje is vermoord, begint hij een bloedige wraakactie waarbij hij iedereen ombrengt op zijn weg om de moordenaar van zijn oogappel te vinden. Het in trefzekere, bijna ijzige stijl geschreven verhaal heeft een bloedstollend plot en een verrassende ontknoping. Eerste Nederlandse vertaling van deze Amerikaanse auteur die in 2011 debuteerde met 'Busy Monsters'. Masquer le texte